Οι γονείς που φταίνε για όλα και η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης

Στο ασφαλές περιβάλλον της Ψυχοθεραπείας το άτομο δημιουργεί συνδέσεις μεταξύ καταστάσεων, συναισθημάτων και προσώπων. Ανακαλύπτει συναισθήματα που δεν είχε αντιληφθεί, αρνητικά συναισθήματα, συναισθήματα που αγνοούσε. Συχνά τα συναισθήματα αυτά στοχεύουν τα άτομα που ο ίδιος ο θεραπευόμενος πιστεύει ότι τον έχουν τραυματίσει. Αυτά τα άτομα στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι οι γονείς.


Ο Σίγκμουντ Φρόυντ ήταν ο πρώτος που ανέδειξε την σημασία των γονέων στην ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη των παιδιών. Επίσης τους «κατηγόρησε» για τα περισσότερα προβλήματα που αυτά αντιμετωπίζουν. Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να έχουν βιώσει αρνητικές εμπειρίες με τους γονείς τους, όπως παραμέληση, κακοποίηση συναισθηματική ή σωματική, έκθεση σε δυσάρεστα γεγονότα. Πράγματι, η επίδρασή των γονέων στη ζωή των παιδιών είναι σημαντική, αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στον τρόπο που εξελίσσεται η ζωή τους. Η προσωπική ευθύνη, το περιβάλλον, οι παρέες των συνομήλικων, το σχολείο είναι μερικοί από αυτούς τους παράγοντες, ενώ, καθένας έχει την ικανότητα να πάρει τις δικές του αποφάσεις και να διαμορφώσει την πορεία της ζωής του.

Επίσης, οι γονείς, όπως και όλοι οι άνθρωποι, είναι πεπειραμένοι με τις δικές τους αδυναμίες και προκλήσεις. Μπορεί να έχουν κάνει λάθη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι φέρουν αποκλειστική ευθύνη για τις ενέργειες ή τις επιλογές των παιδιών τους. Η κατανόηση και η ανοχή απέναντι στην ανθρώπινη αδυναμία μπορεί να δημιουργήσει ένα περισσότερο υγιές περιβάλλον.


Σύμφωνα με την πεποίθηση του Eugene O’ Neill πρέπει να συγχωρήσουμε τους γονείς μας και τον εαυτό μας, προκειμένου να προχωρήσουμε στην πλήρη ενηλικίωση. Κάθε παιδί φτάνει σε ένα σημείο που συνειδητοποιεί, καλώς ή κακώς, ότι οι γονείς του είναι και άνθρωποι. Κάποιος εύστοχα δήλωσε:


«Υπάρχουν πράγματα που δεν θέλουμε να ξέρουμε για τους γονείς μας όταν είμαστε παιδιά, πράγματα που δεν θέλουμε να δούμε – ο πόνος των ενηλίκων είναι σχεδόν ακατανόητος για τα παιδιά. Ο πόνος των γονιών μας είναι αρκετά δύσκολο να κατανοηθεί όταν είμαστε ενήλικοι – είμαστε ποτέ πραγματικά αρκετά μεγάλοι για να το κάνουμε;»


Η άρνηση να μεγαλώσει κανείς μπορεί να είναι ένα φυσιολογικό στάδιο ανάπτυξης, καθώς γίνεται αντιληπτή όλο και περισσότερο η πολυπλοκότητα της ζωής και οι ανθρώπινες σχέσεις. Αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα και αναγνωρίζοντας την ανθρώπινη διάσταση των γονιών συγχωρώντας τους, είναι δυνατό να βρεθούν τρόποι για ανάπτυξη και ενδυνάμωση εαυτού.


Η συγχώρεση δεν σημαίνει διαγραφή των αρνητικών εμπειριών και των δυσκολιών που αντιμετωπίστηκαν. Αντίθετα, μπορεί να αποτελέσει τρόπο απελευθέρωσης, με ευθύνη να συνεχίσει η ζωή χωρίς το βάρος των γεγονότων του παρελθόντος. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζεται η προσωπική ευθύνη ως μέσο εξέλιξης και αυτοβελτίωσης. Αν και οι εμπειρίες με τους γονείς έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που το άτομο αντιδρά και σκέφτεται, είναι ευθύνη του η ανάληψη δράσης για την δημιουργία της δικής του πορείας για την ευτυχία.

Κοινοποίηση:

Περισσότερα Άρθρα

Διαζύγιο

Το διαζύγιο αποτελεί μια πολύπλοκη και συχνά δύσκολη διαδικασία, ανάλογα με τις συνθήκες, τους λόγους που οδήγησαν σε αυτό και τον τρόπο που το αντιλαμβάνονται

Διαβάστε περισσότερα »

Κατανοώντας την διαδικασία του πένθους: Πώς μπορούμε να δώσουμε νόημα στην απώλεια;

«Τα πράγματα που θεωρούμε τραγωδίες, δεν είναι στην πραγματικότητα, παρά μόνο εάνεπιλέξουμε εμείς να τα ζήσουμε τραγικά…» Elisabeth Kübler-Ross Το πένθος είναι μια σύνθετη ψυχική

Διαβάστε περισσότερα »