Όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ανθρώπους με αγχώδεις διαταραχές. Από αυτές, οι διαταραχές πανικού είναι οι πιο συχνές στα άτομα που ζητούν θεραπεία. Οι κρίσεις πανικού προσβάλλουν κυρίως ανθρώπους 20-40 ετών και τις γυναίκες σε διπλάσιο ποσοστό απ οτι τους άντρες. Συνήθως μετά τον πρώτο χρόνο ακολουθεί και η εμφάνιση Αγοραφοβίας για λόγους που θα εξηγηθούν παρακάτω.
Οι κρίσεις πανικού συνήθως έρχονται αναπάντεχα (από τον καθαρό ουρανό) και άλλοτε συνδέονται με κάποια κατάσταση ή την αναμονή μιας κατάστασης όπως παραμονές εξετάσεων, σημαντικη συνάντηση, ανεργία, δυσκολίες στο γάμο ή στη σχέση καθώς και μεταβατικά στάδια ζωής όπως μετακόμιση, αυτονόμηση- αποχωρισμός από γονείς, αποφοίτηση, απόφαση γάμου ή απόκτηση παιδιου. Αυτές οι καταστάσεις σε συνδυασμό με τις εσωτερικές διεργασίες του ψυχισμού κατά την αντιμετώπισή τους είναι παράγοντες που συχνά πυροδοτούν την εμφάνιση αυτών των φαινομένων.
Η κρίση πανικού έχει διάρκεια 5-30 λεπτά και τα πιθανά συμπτώματα είναι: αίσθημα ακανόνιστων παλμών, εφίδρωση, έντονος τρόμος, δύσπνοια και πόνοι στο στήθος, αίσθημα πνιγμού, ναυτία, αίσθημα ζάλης και λιποθυμίας, φόβος απώλειας ελέγχου, φόβος θανάτου, μουδιάσματα, ρίγη.
Τα συμπτώματα αυτά είναι έντονα και φέρνουν μεγάλη ανησυχία και συχνά οι άνθρωποι που παθαίνουν κρίση πανικού για πρώτη φορά κάνουν πολλές εξετάσεις ωστε να διαγνωστεί οτι δεν υπάρχουν οργανικά αίτια.
Τα άτομα με διαταραχή πανικού συνήθως αναπτύσουν νευρικότητα και φόβο ανάμεσα στις προσβολές. Το άγχος αναμονής της επόμενης κρίσης, η αίσθηση δυσφορίας και απώλειας του ελέγχου που την χαρακτηρίζουν, οδηγούν στην ανάπτυξη αγοραφοβίας. Το άτομο αποφεύγει καταστάσεις όπου υπάρχει η πιθανότητα να συμβεί κάποια προσβολή πανικού, να έρθει σε δύσκολη θέση και να νιώσει αμήχανα. Οι επισκέψεις σε μαγαζία, σουπερμάρκετ, εστιατόρια, εκκλησία, θέατρα, κινηματογράφους αποφεύγονται και ο αναγκαστικός εγκλεισμός στο σπίτι είναι ενισχυτικός των φόβων και των συμπτωμάτων.
Οφείλουμε να κατανοήσουμε την εμφάνιση ψυχοσωματικών συμπτωμάτων ως σωματοποίηση ενδοψυχικών συγκρούσεων και συναισθημάτων που δεν ακούστηκαν, δεν επεξεργάστηκαν και πέρασαν στο σώμα. Ο πανικός λειτουργεί ως ξυπνητήρι, ως συναγερμός για να μας υπενθυμίσει να αναλάβουμε δράση και να δουλέψουμε υπεύθυνα πάνω στα προβλήματα που μας απασχολούν.
Ας φανταστούμε ένα αυτοκίνητο που είναι πατημένο συγχρόνως το γκάζι και το φρένο. Το αυτοκίνητο παραμένει καθηλωμένο στην ίδια θέση και τρέμει ολόκληρο με ένταση. Από τη μια πλευρά το γκάζι συμβολίζει την επιθυμία για ζωή, προχώρημα, αυτονόμηση, εκπλήρωση των δυνατοτήτων μας και από την άλλη το φρένο συμβολίζει το πρέπει, το καθήκον, την υποχρέωση υπακοής σε ηθικούς νόμους και αρχές δοσμένες στο άτομο που η ανυπακοή τους θεωρείται προδοσία, ακουλουθούμενη με ενοχές και αποδοκιμασία. Αν οι άλυτες, μη επεξεργασμένες συγκρούσεις και αντιθέσεις απωθηθούν και δεν έρθουν στην επιφάνεια, αν δε μεταβολιστούν οι τοξικές επιδράσεις στον ψυχισμό που ακινητοποιούν τις ζωτικές δυνάμεις της εξέλιξης του ανθρώπου, το γεμάτο ένταση και αγωνία μπλοκάρισμα μεταφέρεται στο σώμα και προσπαθεί να μας υπενθυμίσει να δράσουμε, να κινητοποιηθούμε και να νιώσουμε ικανοί να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής.
